“Laat zien, laat eens zien juf” roept een jongen als ik alvast het motortje laat zien dat ze volgende week op hun wagentje gaan monteren. Het wagentje moet nog gemaakt worden en de kinderen dringen zich om de tafel om te zien wat ze straks mogen doen. Het is een moeilijke groep had de leerkracht me gewaarschuwd, vantevoren en tussendoor.
De kinderen reageren heel sterk op elkaar merk ik. Ik blijk slechts een noodzakelijk kwaad voor hen waardoor ze niet lekker aan het werk kunnen met wat ze zelf graag willen. Vol levens-energie, het is net een nest jonge honden. Fantastisch, dit is mijn uitdaging.
Ik zal hun interesse en nieuwsgierigheid vangen bij de wielen, de wagentjes, de ingewikkeldheid van de verbindingen en de technieken. Ik weet dat als ik ze aan het werk heb ze helemaal op zullen gaan in het zelf mogen uitproberen. Lijmpistool? Nee daar hebben ze nog nooit mee gewerkt, dat is voor vaders en moeders volgens de kinderen. Zagen? nee, nog nooit gedaan. Puzzelen? “Ja!” zegt een van de jongens dat kan ik heel goed, ik ben al in level 5.
Het duurt even voordat tot ze door dringt dat ze echt zelf gaan uitproberen. Even is er onrust alsof ik ze in het diepe laat zwemmen zonder zwemles. Mogen ze alles gebruiken? Mogen ze ook alles meenemen? “Juf doe ik het zo goed?” “Juf wil jij het voor me doen?”
Dit worden leuke weken waarin ze langzaamaan het plezier van zelf denken, ploeteren, frustreren, boos mogen worden op je werk, genieten en trots zijn weer ontdekken. Ik heb er zin in. Uitvind en techniekles aan een groep 4 van de basisschool.
Het is 2020 en wetenschap en techniek, maak en doelessen krijgen steeds meer aandacht in het onderwijs. leuk! Ik heb nog tijd over om ingehuurd te worden.
Werkplaats der ideeën 06 363 277 87
Om te delen.